PERS BERICHTEN

Wat ik nu doe in Afrika is mijn echte passie, dit is het pad dat ik moet volgen. “Dit is zeker niet het leven dat ik voor mezelf in gedachten had. Ik droomde van een carrière, trouwen, een gezin”, maar ik heb nooit spijt gehad”, zegt ze. “Ik geloof echt dat dit het pad is wat ik moet volgen”. De keuze om naar Malawi te gaan kwam door mijn zus Amanda. Zij heeft hier stage gelopen en, nadat ze een grote prijs had gewonnen van de Vodafone Foundation ging ze voor een jaar terug om de kinderafdeling te helpen verbouwen. Ik ging haar opzoeken en werd geraakt door de extreme armoede. Het zet je aan het denken. Wat ik doe is dat nu echt zo belangrijk? En kan ik misschien meer betekenen voor de wereld als wat ik doe met mijn huidige baan? Ik werkte bij Tommy Hillfinger in Amsterdam. Werken in een modebedrijf is heel anders. Ik heb veel mogen leren tijdens mijn studie en in de jaren dat ik hier gewerkt heb. Levenslessen die waardevol zijn geweest en me hebben laten zien dat wat ik nu doe in Malawi mijn echte passie is. Baby’s gaan hier dood omdat de moeder overlijdt tijdens of vlak na de bevalling of omdat de moeder geen borstvoeding heeft. Op een dag kreeg ik een zwaar ondervoede, zieke baby in mijn handen geduwd. Een meisje met de naam Maria, dat nog geen kilo woog. ,,Er was niemand om voor haar te zorgen. Als ik het niet deed, zou ze zeker doodgaan”. Weken liep ik rond met haar op mijn borst. Er was geen weg meer terug. Ik kon Maria niet meer achterlaten. Ik besloot Maria te adopteren en omdat ik haar niet uit haar omgeving wilde weghalen heb ik me in Malawi gevestigd”. Van mijn spaargeld ben ik in de hoofdstad baby voeding en flesjes gaan kopen en baby’s gaan voeden”. Dit was in het ziekenhuis niet beschikbaar en de families konden het niet betalen. De meeste baby’s konden met dit kleine beetje extra hulp terug naar huis naar een oma of tante. Maar er waren ook een aantal kinderen die zeker zouden overlijden in het dorp vanwege zeer lastige thuis situaties. Zo heb ik op het nippertje kunnen voorkomen dat de tweeling Patrick en Patricia, toen twee maanden oud, levend werden begraven met hun overleden moeder omdat de vader geloofde dat hij zo boze geesten kon verdrijven of de 2-jarige Esther, die als baby zo ondervoed was dat haar hoofdje niet meer wil groeien en de 3-jarige Queen, die verkracht werd vanwege het bijgeloof dat aids te genezen is door seks met maagden. En dan al die kinderen die met hiv geïnfecteerd zijn. Leven in een afgelegen gebied in Malawi is zeker niet eenvoudig maar wat ik hier kan betekenen voor de mensen is zo ontzettend veel meer als wat ik kan betekenen in Nederland. Ik run met hulp van 9 babysitters een kindertehuis waar gemiddeld zo’n 20 kinderen wonen. Ik doe dit werk geheel vrijwillig, deel mijn slaapkamer met 3 kindjes en eet gewoon met de pot mee. Over het grote voedsel tekort maak ik me heel veel zorgen. Wekelijks rijd ik naar de dorpen om babymelkpoeder en Likuni Pala te brengen naar de gezinnen die in het melkproject zitten. Het gehele gezin wordt ondersteund met babyvoeding, voedsel, kleding, medicijnen, scholing en andere eerste levensbehoeften. De familie neemt deel aan het landbouwproject om zo meer zelfvoorzienend te worden. Ik help ze met reparaties aan hun hutten zodat er een deur inzit en het waterdicht is in het regenseizoen. In de winterperiode deel ik veel dekens uit. Ook verstrek ik kleinschalige micro kredieten om de familie op weg te helpen. Momenteel zitten er zo’n 150 kinderen in het melkproject. Het is een grote verantwoordelijkheid en het kost me vaak heel veel moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Terug naar het welvarende Nederland? Nee. , Wie moet er dan voor deze kinderen zorgen?”.

www.afrianafoundation.org

Bekijk krantenartikel 

Bekijk bericht Teleza.

 

‘Help een kind, red een leven’

door Hayte Hugo, gepubliceerd in BN DeStem

Volgens de World Health Organisation sterft éen op de zeven kinderen onder de vijf jaar in Malawi.Volgens Oudenboschenaren Nicole en Amanda van Elteren is dat veel te veel, daarom richtte ze de Afriana Foundation op en begonnen ze in 2011 met het bouwen van een kinder intensive care bij het Nkhoma ziekenhuis in het Afrikaanse Malawi. Inmiddels is de stichting flink gegroeid en helpt ook zus Monique mee.

“In 2013 zijn er in Malawi twintig procent minder kinderen overleden dan in 2011. We zijn blij dat de kinder intensive care hier aan heeft kunnen bijdragen”, zegt Monique van Elteren. “Daarna is Nicole de stichting uit gaan breiden en is er een Africare-huis opgericht.” Laatstgenoemde is een huis, waar kinderen van overleden of zieke ouders worden opgevangen. “Eerst kijken we of er familie is die voor het kind zou kunnen zorgen. Is dat niet het geval, dan wordt er gekeken naar de mogelijkheid tot adoptie of blijft het kind in het Africare-huis tot het oud genoeg is om zelfstandig te wonen.”

Op dit moment wonen er zeven kinderen en twee volwassenen, waarvan een oppasser, in het huis. “We willen dat er meer kinderen terecht kunnen. Daarom willen we het gebouw verbouwen en opknappen, wat zo’n vijftigduizend euro kost. Daardoor komen er twee nieuwe badkamers, twee nieuwe wc’s, een wasruimte, een speelruimte en drie kamers bij en kunnen er zo’n acht tot tien extra kinderen blijven.”

Tegelijkertijd met het oprichten van het Africare-huis is de stichting ook begonnen met een melkproject. “Als de moeder door ziekte geen borstvoeding kan geven of wanneer de moeder overlijdt, krijgt een kind vaak maispap. Maar dat is voor een baby niet voedzaam genoeg en leidt tot ernstige ondervoeding, wat vooral in de eerste twee levensjaren erg schadelijk is voor hersenen en organen. Daarom geven we de kinderen via het project lactogeen melkpoeder en worden kinderen voorzien in hun basisbehoeften zoals flessen, zeep en kleding. Ook krijgen de verzorgers begeleiding en voorlichting over onder andere het belang van goede hygiëne. De stichting krijgt geld door sponsoren en donaties. “Mensen kunnen een kind sponsoren voor 25 tot 45 euro. Met dat geld wordt onder andere lactogeen melkpoeder en medische kosten betaald. Inmiddels zijn er al zo’n honderd kinderen gesponsord, maar dat moeten er meer worden. De stichting is gegroeid, nu het geld nog.”

“Daarnaast is de stichting bezig met een plantingsproject, om de mensen te leren hoe ze zelf voedsel moeten verbouwen. Wij geven ze zaden, kunstmest en voorlichting en leggen groentetuinen aan zodat ze zelfvoorzienend kunnen worden. Het uiteindelijke doel van de stichting is om families weer zelfstandig te maken wat zal leiden tot lagere kindersterfte.

media1

media2

media3

media4

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.