Wat ik nu doe in Afrika is mijn echte passie, dit is het pad dat ik moet volgen. “Dit is zeker niet het leven dat ik voor mezelf in gedachten had. Ik droomde van een carrière, trouwen, een gezin”, maar ik heb nooit spijt gehad”, zegt ze. “Ik geloof echt dat dit het pad is wat ik moet volgen”. De keuze om naar Malawi te gaan kwam door mijn zus Amanda. Zij heeft hier stage gelopen en, nadat ze een grote prijs had gewonnen van de Vodafone Foundation ging ze voor een jaar terug om de kinderafdeling te helpen verbouwen. Ik ging haar opzoeken en werd geraakt door de extreme armoede. Het zet je aan het denken. Wat ik doe is dat nu echt zo belangrijk? En kan ik misschien meer betekenen voor de wereld als wat ik doe met mijn huidige baan? Ik werkte bij Tommy Hillfinger in Amsterdam. Werken in een modebedrijf is heel anders. Ik heb veel mogen leren tijdens mijn studie en in de jaren dat ik hier gewerkt heb. Levenslessen die waardevol zijn geweest en me hebben laten zien dat wat ik nu doe in Malawi mijn echte passie is. Baby’s gaan hier dood omdat de moeder overlijdt tijdens of vlak na de bevalling of omdat de moeder geen borstvoeding heeft. Op een dag kreeg ik een zwaar ondervoede, zieke baby in mijn handen geduwd. Een meisje met de naam Maria, dat nog geen kilo woog. ,,Er was niemand om voor haar te zorgen. Als ik het niet deed, zou ze zeker doodgaan”. Weken liep ik rond met haar op mijn borst. Er was geen weg meer terug. Ik kon Maria niet meer achterlaten. Ik besloot Maria te adopteren en omdat ik haar niet uit haar omgeving wilde weghalen heb ik me in Malawi gevestigd”. Van mijn spaargeld ben ik in de hoofdstad baby voeding en flesjes gaan kopen en baby’s gaan voeden”. Dit was in het ziekenhuis niet beschikbaar en de families konden het niet betalen. De meeste baby’s konden met dit kleine beetje extra hulp terug naar huis naar een oma of tante. Maar er waren ook een aantal kinderen die zeker zouden overlijden in het dorp vanwege zeer lastige thuis situaties. Zo heb ik op het nippertje kunnen voorkomen dat de tweeling Patrick en Patricia, toen twee maanden oud, levend werden begraven met hun overleden moeder omdat de vader geloofde dat hij zo boze geesten kon verdrijven of de 2-jarige Esther, die als baby zo ondervoed was dat haar hoofdje niet meer wil groeien en de 3-jarige Queen, die verkracht werd vanwege het bijgeloof dat aids te genezen is door seks met maagden. En dan al die kinderen die met hiv geïnfecteerd zijn. Leven in een afgelegen gebied in Malawi is zeker niet eenvoudig maar wat ik hier kan betekenen voor de mensen is zo ontzettend veel meer als wat ik kan betekenen in Nederland. Ik run met hulp van 9 babysitters een kindertehuis waar gemiddeld zo’n 20 kinderen wonen. Ik doe dit werk geheel vrijwillig, deel mijn slaapkamer met 3 kindjes en eet gewoon met de pot mee. Over het grote voedsel tekort maak ik me heel veel zorgen. Wekelijks rijd ik naar de dorpen om babymelkpoeder en Likuni Pala te brengen naar de gezinnen die in het melkproject zitten. Het gehele gezin wordt ondersteund met babyvoeding, voedsel, kleding, medicijnen, scholing en andere eerste levensbehoeften. De familie neemt deel aan het landbouwproject om zo meer zelfvoorzienend te worden. Ik help ze met reparaties aan hun hutten zodat er een deur inzit en het waterdicht is in het regenseizoen. In de winterperiode deel ik veel dekens uit. Ook verstrek ik kleinschalige micro kredieten om de familie op weg te helpen. Momenteel zitten er zo’n 150 kinderen in het melkproject. Het is een grote verantwoordelijkheid en het kost me vaak heel veel moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Terug naar het welvarende Nederland? Nee. , Wie moet er dan voor deze kinderen zorgen?”.
www.afrianafoundation.org
