Op 22 April 2015 kreeg een goede vriendin van mij weeën. Om 7 uur ‘s avonds liep ze naar het ziekenhuis om te bevallen van haar kindje. Na onderzoek werd er besloten een keizersnede te doen. Om 11 uur ’s avonds was er een prachtig jongetje geboren, maar zijn moeder overleed tijdens de bevalling, haar man en 4 jarige dochter achterlatend.
De familie heeft mij gevraagd om te helpen bij het verzorgen van het jongetje genaamd Mwayi (betekent geluk). Omdat ik de moeder goed kende, heb ik geen moment getwijfeld en nam ik het jongetje mee naar het Africare huis. Mwayi had een gezond geboortegewicht van 3300 gram. De bevalling was echter erg moeilijk en stressvol waardoor Mwayi het moeilijk heeft.
Ik typ dit verhaal terwijl ik in het ziekenhuis ben. Mwayi ligt hier al vanaf dat hij een paar dagen oud was. Hij heeft veel antibiotica gekregen maar blijft helaas ziek. De artsen weten niet goed wat de infecties die hij heeft veroorzaakt. Momenteel weegt hij nog 2900 gram.
De laatste twee weken hebben we een rooster gemaakt zodat ik voor iedereen wat tijd heb. ’s Nachts slaap ik met Mwayi in het ziekenhuis. Om 6uur ‘s morgens ga ik naar huis om de meisjes wakker te maken voor school. Om 8 uur ga ik terug naar het ziekenhuis voor een doktersbezoek en om medicijnen te krijgen voor Mwayi. Van 4 tot 7 in de middag neem ik Mwayi mee naar huis zodat ik avondeten kan maken en we allemaal samen kunnen eten. Nadat ik de meisjes in bed heb gelegd, ga ik terug naar het ziekenhuis, waar Mwayi weer medicatie krijgt en we blijven voor de nacht.
Het rooster is zo uitputtend als het klinkt. Ik ben ontzettend moe en ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst een keer goed geslapen heb.
Kleine baby’s in Afrika zijn zo kwetsbaar en met de weinig middelen die er zijn is er slechts een ding te doen; bidden. Veel mensen bidden elke dag voor Mwayi en ik zou u willen vragen hetzelfde te doen.
Liefs,
Nicole
