Diana woont al bij mij sinds maart 2014. Ik heb met de familie en maatschappelijk werk te Lilongwe afgesproken dat ze bij mij blijft totdat ze gezond en sterk genoeg is om terug te gaan naar haar dorp. Omdat het erg goed gaat met Diana, heb ik een aantal maanden geleden aan oma gevraagd wanneer ze Diana terug in het dorp wilde hebben. Maar de oma bleef maar zeggen dat ze Diana niet meer terug wilde. De oma is oud en heeft meerdere wezen om voor te zorgen. Ze had dit jaar maar een kleine maisoogst en is erg arm. Ze heeft niet genoeg eten om de andere kinderen te voeden dus besloot ze dat het beter was dat Diana ergens anders zou wonen.
Familiebanden zijn erg sterk in Malawi en afgelopen week gebeurde er iets erg onverwachts. Iemand uit de familie besloot dat het tijd was voor Diana om terug te komen naar haar dorp. De oma kwam te voet naar mijn huis en vertelde me dat ze Diana op kwam halen. Ik schrok enorm, was boos en verdrietig tegelijkertijd, maar heb helaas ook de keuze van de familie te respecteren, dus pakte ik een tas met kleren, zeep, een deken en wat eten. Diana is niet het eerste kindje dat, na een tijd bij mij gewoond te hebben, weer terug gaat naar haar geboortedorp, maar deze keer was het wel erg moeilijk omdat ik weet dat Diana’s oma haar niet terug wil. Ik heb alle spullen in de auto gezet en we vertrokken.
Afscheid nemen was ontzettend moeilijk. Meteen op het moment dat Diana zag dat ik vertrok begon ze te huilen. Ze bleef me roepen en zei tegen haar oma dat ze mee terug naar huis wilde met mama. Ik heb de hele weg terug gehuild.
Na een slapeloze nacht probeerde ik Diana’s oom te bellen om te vragen of ze al gestopt was met huilen. Maar de oom was naar de stad deze week om te proberen wat extra geld te verdienen. Ik maakte me enorm zorgen om Diana, maar kon niets anders doen dan voor haar bidden.
Een paar uur later ging mijn telefoon, Diana’s oma had van iemand een telefoon geleend om mij te bellen. Diana had niet geslapen en was niet gestopt met huilen vanaf het moment dat ik vertrok. Het enige wat ze zei was dat ze terug naar haar mama wilde.
Toen de familie zag hoe gehecht Diana is aan mij, besloten ze Diana voortaan bij mij te laten. Diana was enorm ziek toen ze in 2014 bij het ziekenhuis aankwam. Zonder mij hulp zou ze op dit moment niet meer leven. De familie voelde dat het niet goed was Diana mee terug te nemen naar het dorp en vroegen mij om Diana officieel te adopteren.
Ik houd van al mijn kinderen en zij houden van mij. Toen ik niet kon slapen omdat ik me zoveel zorgen maakte om Diana, zaten ze bij me. Ze zeiden tegen mij “onze mama kan niet slapen dus wij gaan ook niet slapen”. Toen ik moest huilen omdat ik Diana zo miste, huilde ze met me mee. Ze zeiden tegen me “Als mama niet blij is zijn wij ook niet blij”.
Ik dank God elke dag voor de prachtige familie die hij me heeft gegeven.
Liefs,
Nicole
