Op 9 december 2014 bevalt Malita Jasten van een drieling in het Nkhoma ziekenhuis. Dit was haar zesde bevalling, ze heeft dus negen kinderen nu. De drieling is veel te vroeg geboren en de kindjes hebben een erg laag geboortegewicht. Malita is bijna 2 maanden op de Kangaroe-care afdeling van het ziekenhuis gebleven, maar wilde toen naar huis om voor haar andere kinderen te zorgen. Helaas is ze ontslagen zonder nieuwe afspraak en zonder extra hulp.
Een maand nadat ze is ontslagen uit het ziekenhuis lukt het me om de moeder en haar kindjes te vinden, om te zien hoe het gaat. Het werd meteen duidelijk dat het haar niet lukte voor alle kinderen te zorgen. Haar man had haar verlaten en het lukte haar niet in haar eentje om voor genoeg eten te zorgen. We spreken af dat ze regelmatig terugkomt naar het ziekenhuis en ik beloof haar te helpen. Ik voorzie de familie van voedsel, dekens, kleren en geld voor vervoer naar het ziekenhuis. Helaas blijft Malita ondanks het extra eten een tekort aan borstvoeding houden.
Op dinsdag 14 April spreken we af dat ik het zwakste baby’tje mee neem naar het Africare huis. Trinity is de derde van de drieling en is geboren met een gewicht van 994 gram. Ze heeft ernstige malaria, ernstige bloedarmoede, ernstige longontsteking en ernstige ondervoeding. Ik breng haar naar het ziekenhuis en bid voor haar. Na een paar dagen begint ze te genezen van de malaria en de longontsteking, helaas komt de arts er achter dat ze ook hartproblemen heeft. De combinatie van al deze ziekten werd haar teveel en op 23 April 2015, om 11 uur ’s avonds overlijd Trinity.
Ik ben bijna 10 dagen samen geweest met Trinity. Ik zorgde voor haar en heb net zo veel van haar gehouden als van mijn andere dochters. Ik sliep bij haar in het ziekenhuis en hield haar dag en nacht in de gaten. De pijn en kilte die ik voelde terwijl ze aan het sterven was, is iets wat ik niet kan uitleggen. Toen Trinity is gestorven heeft ze een stukje van mij met haar meegenomen. Ik zal haar nooit vergeten en zal altijd van haar houden. Ik weet dat ze nu op een goede plek is, maar de pijn die ik voel is moeilijk.
Op 25 April 2015 is ze in haar dorp begraven.
