Plantseizoen

Na een hoop warme dagen is eindelijk het regenseizoen begonnen. De honger is zo verschrikkelijk momenteel dat de meeste families geen eten en geen zaden om te planten hebben. Ik heb daarom besloten een deel van het geld van de stichting te gebruiken voor zaden en mest. We willen dat de families zelfvoorzienend en daardoor ook onafhankelijk van de stichting worden, als we niet investeren in zaden zullen ze volgend jaar opnieuw onze hulp nodig hebben door een tekort aan voedsel. De afgelopen weken heb ik de ene na de andere familie bezocht. Met allemaal heb ik besproken wat we het beste op hun land kunnen planten. Sommige stukken land zijn vruchtbaarder dan andere dus het is belangrijk om het juiste gewas bij het op het juiste stuk grond te planten. De meeste families hebben maar een klein stukje land dus heb ik een hoop extra grond gehuurd om er zeker van te zijn dat de families genoeg te eten hebben na het oogsten. In de hitte van de zon zijn we op zoek gegaan naar beschikbare stukken land, we hebben ze opgemeten en onderhandelde over de prijs. Alle families gaan mais, bonen, soja en sorghum planten. De mais gebruiken ze om nsima te maken. Bonen zijn erg voedzaam en eten ze bij de nsima. De soja gemengd met mais maakt een gezonde pap voor de kinderen. De sorghum wordt gebruikt om tobwa (een lokale drank) van te maken, weke de vrouwen op de markt verkopen om zo wat inkomsten te genereren. Ik vind het heerlijk om tijd met de families in de dorpen door te brengen, maar momenteel is het ook erg moeilijk. Op dit moment eten ze maar 1x per dag. Elke dag zoeken de vrouwen naar werk. Het beschikbare werk is zwaar en uitputtend en wordt het grootste deel van de tijd gedaan op een lege maag. Ik geef de families maïs, maar ze moeten nog steeds zelf werken om groenten voor bij de nsima te kunnen kopen. Vlees, vis en eieren zijn te duur. De omstandigheden waarin deze families en kinderen leven zijn oneerlijk en moeilijk om te begrijpen. Vroeger hoorde ik vaak over de honger in de wereld, maar het is lastig te begrijpen wat dit precies inhoud totdat je het zelf ziet. De afgelopen twee weken heb ik zoveel kinderen horen huilen om eten. Ik vond zieke moeders en kinderen in de dorpen die niet naar het ziekenhuis konden omdat ze geen geld hebben om de rekening te betalen. Ik vond oma’s huilend in hun kleine hutjes omdat ze weten dat zij en hun kleinkinderen zonder hulp niet overleven tot de volgende oogst. Dus naast de zaden, heb ik meer eten uitgedeeld, mensen naar het ziekenhuis gebracht, materialen gekocht om hun kleine hutjes waterdicht te maken voor het regenseizoen en samen met de families gebeden. De enige persoon die weet wat er gaat gebeurden de komende maanden is God en we moeten op hem vertrouwen, hoe moeilijk dit soms ook is. Om te ervaren hoeveel werk het is om je eigen eten te verbouwen, heb ik dit jaar een eigen stuk land gehuurd. Zaterdagochtend om 5uur ging ik planten. (Het land was al voorbereid). Ik vroeg wat Malawianen om hulp en samen met 3 vrienden uit Nederland hebben we 4 uur lang in de brandende zon geplant. Ik was uitgeput en heb nu nog meer respect voor de mensen hier. We zijn aan het wachten op het uitkomen van de zaden en zodra de kleine plantjes boven de grond uitkomen is het tijd om te gaan wieden. Ik kijk er al naar uit om mijn 1 hectare land te gaan wieden! Liefs, Nicole